Ισχυρίζονταν όλοι αδιάλλακτα: «εγώ είδα έναν ελέφαντα» (Αν και όλοι τους ήταν τυφλοί) Ο καθένας περιέγραψε με το μυαλό του τον ελέφαντα

Ο πρώτος πλησίασε τον ελέφαντα πέφτοντας στην ανθεκτική πλευρά του. Αμέσως άρχισε να φωνάζει: “Μου φαίνεται ότι ο ελέφαντας μοιάζει πολύ τοίχο”.

Ο δεύτερος είχε την αίσθηση ότι προσέκρουσε σε κάτι πολύ αιχμηρό;” “Για μένα, είπε είναι ξεκάθαρο: «Ο ελέφαντας που είδα εγώ μοιάζει πολύ με ένα δόρυ”.

Ο τρίτος ισχυρίστηκε ότι καθώς πλησίασε το ζώο και το ακούμπησε με τα χέρια του είπε ότι : “ο ελέφαντας μοιάζει να είναι σαν ένα φίδι.”

Ο τέταρτος ακούμπησε ανυπόμονα το χέρι του στο ζώο και είπε : “Αυτό το θαυμάσιο κτήνος είναι Ισχυρό, “Είναι για μένα αρκετά ξεκάθαρο ότι ο ελέφαντας μοιάζει πολύ με ένα δέντρο!”

Ο πέμπτος, ο οποίος φρόντισε να αγγίξει το αυτί του ελέφαντα είπε: “Νομίζω ότι ο ελέφαντας μοιάζει περισσότερο με έναν ανεμιστήρα!”

Ο έκτος βλέποντας την ταλάντωση της ουράς του ελέφαντα έβγαλε το συμπέρασμα ότι «ο ελέφαντας μοιάζει πολύ με ένα σχοινί!»

Όπως είναι φυσικό οι άνθρωποι αυτοί διαφωνούσαν φωναχτά και επίμονα Ο καθένας είχε τη δική του αίσθηση , τη δική του νοητική εικόνα για τον ελέφαντα στηριζόμενος φυσικά στον δικό του τρόπο προσέγγισης και αίσθησης του « ελέφαντα» Και όμως…Όλοι ήταν «λάθος» Κανείς δεν κατάφερε να αποδώσει (προφανώς, λόγω αντικειμενικής αδυναμίας να μπορέσει να δει καθαρά) την πραγματική εικόνα του ελέφαντα….Τη θέση του , τη γωνία προσέγγισης, το είδος επαφής, το μέρος του σώματος που είχε ακουμπήσει κ.λ.π. Γι αυτό, όλοι εκτίμησαν «λάθος».

Αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντα…

Βλέπουμε ή δεν βλέπουμε τα ίδια δεδομένα με τις ίδιες δυνατότητες, αντιδικούμε, διαφωνούμε, διαμαρτυρόμαστε αλληλοκατηγορούμαστε… καμιά φορά ΜΙΣΟΥΜΑΣΤΕ κιόλας. Δεν καταλαβαίνουμε τι σημαίνει ασύγγνωστη και απόλυτη άγνοια, τι σημαίνει ότι έχουμε άποψη για έναν «Ελέφαντα» που ποτέ δεν έχουμε δει…(Στη θέση του ελέφαντα βάλε όποια κατάσταση ή ιδέα ζωής και θα συμπεράνεις τι σημαίνει «ανθρώπινη επικοινωνία και συνεννόηση»…