Η ψυχολογία ενός νέου ανθρώπου, κάτω από τις σημερινές περιστάσεις, θα μπορούσε να συνοψιστεί στο «παραλήρημα» ενός οργισμένου νέου…
Ναι, θα φύγω…
Επειδή υπάρχει βαθιά κρίση. Επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Επειδή αγωνιώ για την αποπληρωμή του δανείου.. Δεν υποφέρω αυτήν την υφέρπουσα γενικότερη αίσθηση, ότι δίπλα μου και γύρω μου ξετυλίγεται μια καθημερινότητα που αλλοιώθηκαν οι ανθρώπινες σχέσεις. Που σπάνια διακρίνεις κάποια αίσθηση κατανόησης. Μια στοιχειώδη έννοια σεβασμού και ευπρέπειας…
Πιο πολύ με θλίβει αυτός ο υπέροχος λαός….
Ένας λαός υπερήφανος που κατάντησε μια ανυπόληπτη μάζα μέσα στην οποία ο καθένας κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο τον εαυτό του. Που αδιαφορεί παντελώς για ό,τι κοινό. Που δεν τηρεί ούτε τους στοιχειώδεις κανόνες της καλής συμπεριφοράς. Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος.
Να, γιατί πρέπει να φύγω….
Όχι μόνο για μια καλύτερη δουλειά. Ούτε για περισσότερα λεφτά… Θα φύγω για να ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου. Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας. Τις αρχές της συλλογικής εργασίας, τη σημασία της κοινωνικής προσφοράς και του εθελοντισμού. Θα αναζητήσω τη χαρά του να κυκλοφορώ ελεύθερα στο δρόμο. Να ξέρω ότι θα γυρίσω στη γαλήνη και τη θαλπωρή του σπιτιού μου… Αποζητώ ένα μήνυμα αλήθειας ψύχραιμο και αφυπνιστικό. Θέλουν να περάσω από την παράνοια που ζω στη λογική μια απλή, ανθρώπινης και αξιοπρεπούς ζωής…
Σ΄ αυτό το νοσηρό και βαρύ κλίμα
εύστοχα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, η Παγκόσμια Ομοσπονδία για την Ψυχική Υγεία αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα του ρόλου των νέων ανθρώπων, τις δυσκολίες και τις ιδιαίτερες ανάγκες ψυχικής υγείας τους έθεσαν ως θέμα του φετινού εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Ψυχικής Υγείας, τους «νέους ανθρώπους και την ψυχική τους υγεία σε έναν κόσμο που αλλάζει…» ώστε να μεγαλώσουν οι νέοι μας, «υγιείς, ευτυχείς και ανθεκτικοί».
Ο φετινός εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Ψυχικής Υγείας έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι σήμερα. Ανέδειξε τις προκλήσεις και τις δυσκολίες του σύγχρονου κόσμου, μέσα στον οποίο οι νέοι μας ζουν. Έναν κόσμο ο οποίος συνεχώς μεταβάλλεται, αλληλεπιδρά και επηρεάζει την ψυχική υγεία τους. «Πολλοί από τους νέους αισθάνονται μόνοι τους»… Οι παραπάνω κίνδυνοι και επιπτώσεις στην ψυχική υγεία τους παρουσιάζονται οξυμένοι στην χώρα μας, κυρίως λόγω της βαθιάς και χρονικά παρατεταμένης οικονομικής κρίσης. Η εικόνα των συνθηκών διαβίωσης των νέων στην χώρα είναι δύσκολη και περιλαμβάνει:
- ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, μέρος του οποίου είναι νέοι, να βρίσκεται στο κατώφλι της φτώχειας (46,3% το 2017, ΕΛΣΤΑΤ),
- ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού να κινδυνεύει από τη φτώχεια (34,8%, ΕΛΣΤΑΤ 2017 ), ποσοστό το οποίο είναι από τα χειρότερα στην ευρωζώνη,
- Ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού, τα παιδιά 1-17 ετών (το 38,3%, ΕΛΣΤΑΤ 2017) και οι νέοι και ενήλικες από 18-65 ετών (36,6%, ΕΛΣΤΑΤ 2017) να ζουν όχι μόνο κάτω από το όριο της φτώχειας αλλά και με υλικές στερήσεις.
- Η ανεργία, η μεγάλη μάστιγα, για τους νέους 15-29 ετών έφτασε το 35,6% το 2017 (ΕΛΣΤΑΤ) δυσκολεύοντας τους τελευταίους, γεγονός που ελαττώνει την αίσθηση της προσωπικής τους αξίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχική τους υγεία.
- «Ο ξενιτεμός», των νέων κυρίως των επιστημόνων, αποτελεί άλλο ένα πλήγμα. Οι νέοι που επιλέγουν να παραμείνουν στην χώρα, εργάζονται σε συνθήκες σκληρής εργασιακής εκμετάλλευσης.
- Άλλες κοινωνικοοικονομικές αλλαγές, διευρύνουν την κοινωνική και οικονομική ανισότητα, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την έλλειψη ελπίδας και μεταξύ άλλων την αβεβαιότητα για το μέλλον.
- Όλα τα παραπάνω συνιστούν προβλήματα και συνθήκες που προκαλούν με την σειρά τους αύξηση της συχνότητας εμφάνισης άγχους, κατάθλιψης, διαταραχών συμπεριφοράς αλλά και άλλων ψυχοπαθολογικών εκδηλώσεων στους νέους.
- Σήμερα στην Ευρώπη, οι στόχοι των πολιτικών υγείας εστιάζουν στο τρίπτυχο: εκσυγχρονισμός, χαμηλό κόστος, ποιότητα, που στην πράξη δεν φτάνει. Η Ελλάδα προσπαθεί στην κατεύθυνση αυτή με πολύ αργούς ρυθμούς και χωρίς μέχρι τώρα αποτέλεσμα αυτό να το ακολουθήσει. Η πολιτική όμως υγείας μιας χώρας, κατ επέκταση η πολιτική για την ψυχική υγεία των νέων, πρέπει να εστιάζει όχι μόνο στη γενικότερη βελτίωση της κατάστασης της υγείας τους υπό την στενή έννοια, αλλά και στη μεγιστοποίηση της κοινωνικής ευημερίας και της ευρύτερης αποδοτικής χρήσης των πόρων. παράγοντες που τη θωρακίζουν, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης.