Έχουμε φορτίσει κάποιες λέξεις αρνητικά χωρίς ποτέ να αλλάζουμε συνειδητά αυτή την αρνητική φόρτιση. Τα σχολικά χρόνια των περισσοτέρων από μας δεν βοήθησαν στο να καταχωρήσουμε θετικά μέσα μας αυτή την τόσο σημαντική και αναγκαία λειτουργία.

Η αλήθεια είναι ότι μαθαίνουμε καθημερινά, αλλά το τι μαθαίνουμε και το πώς μαθαίνουμε, εξαρτάται από το βαθμό που ελέγχουμε τον εαυτό μας. Αποκτούμε αυτόν τον έλεγχο όταν μπορούμε τις υποσυνείδητες λειτουργίες να τις κάνουμε ξανά συνειδητές.

Διαβάζοντας το κείμενο που ακολουθεί, σκέψου πώς μαθαίνει ένα μικρό παιδί…

Μαθαίνεις όταν δεν ασκείς κριτική στον εαυτό σου.

Κάθε φορά που κρίνεις (αρνητικά) τον εαυτό σου, τον εμποδίζεις να μάθει, να εξελιχθεί, να αλλάξει. Κάθε φορά που εστιάζεσαι στο τι δεν έχεις καταφέρει ακόμα, σε αυτό που δεν είσαι, απομακρύνεσαι από το στόχο σου και αυτό που χρειάζεται να κάνεις για να τον πετύχεις.

Μαθαίνεις όταν προχωράς προς άγνωστες περιοχές, όταν εγκαταλείπεις το γνωστό, το οικείο.

Διαφορετικά είναι απλά επανάληψη όσων έχεις κατακτήσει ήδη. Ο σκοπός της ζωής είναι η αλλαγή, η δημιουργία, η εξέλιξη. Ζωή σημαίνει αλλαγή, μετατόπιση, μάθηση, η συνεχής κίνηση μπροστά.
Όταν αρνείσαι αυτή τη διαδικασία γίνεσαι νωθρός, βιώνεις έλλειψη σκοπού και καταβάλλεσαι από εσωτερικό κενό. Η νωθρότητα είναι συνήθεια, έλλειψη εγρήγορσης, έλλειψη ενδιαφέροντος και ευρύτητας. Είναι το αντίθετο της Ζωής.

Μαθαίνεις όταν εμπιστεύεσαι.

Δεν μπορείς να εμπιστευτείς τους άλλους, τη Ζωή, την αλλαγή αν δεν εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου. Η διαδικασία της ζωής απαιτεί εμπιστοσύνη.

Εμπιστοσύνη σημαίνει ότι είσαι έτοιμος και πρόθυμος να διατηρείς ανοιχτές όλες τις πιθανότητες. Η δημιουργικότητα είναι το σύμπτωμα ή το άνθος της περιέργειας.

Για να κινηθείς με αγνή και αθώα (σαν μικρό παιδί) περιέργεια προς κάτι, απαιτεί να εμπιστευτείς.

Εμπιστεύομαι δεν σημαίνει ότι δεν φοβάμαι. Σημαίνει ότι είμαι πρόθυμος να προχωρήσω ακόμα και αν φοβάμαι. Ο φόβος γίνεται τότε σύμμαχος που σου δείχνει.

Μαθαίνεις όταν δεν αποφεύγεις το φόβο.

Φόβος είναι η φυσική κίνηση της εξέλιξης στην προσπάθεια να διατηρήσεις το κατεστημένο. Κάθε φορά που ακινητοποιείσαι από το φόβο, είναι απλά η προσπάθεια σου να διατηρηθείς σε γνώριμο έδαφος. Δεν χρειάζεται να αποφεύγεις το φόβο, χρειάζεται να τον δεις.

Μαθαίνεις όταν είσαι πρόθυμος να παρατηρείς.

Παρατηρώ δεν σημαίνει συμπεραίνω, ερμηνεύω, κρίνω, κατατάσσω, οργανώνω, αμύνομαι ή επιτίθεμαι. Σημαίνει απλά παρατηρώ, αντικειμενικά, από απόσταση.

Η παρατήρηση είναι πάντα επαναστατική. Απαιτεί να βγαίνεις έξω από την ασφάλεια των κεκτημένων του «εγώ» σου.

Η αληθινή παρατήρηση αφορά πάντα τον εαυτό σου και όχι τους άλλους. Κατανοείς τον κόσμο, τους άλλους, στο βαθμό που κατανοείς τον εαυτό σου. Ότι μέσα, έτσι και έξω. Ο κόσμος που αντιλαμβάνεσαι είναι καθρέφτης του κόσμου που έχεις μέσα σου.

Μαθαίνεις όταν κάνεις τις σωστές ερωτήσεις.

Οι «σωστές» ερωτήσεις είναι αυτές που θα σου δείξουν το δρόμο, θα φανερώσουν το «πώς», όχι αυτές που θα ικανοποιήσουν το εγώ σου.

Τα ερωτήματα που στηρίζονται στις δικές σου ανεξάρτητες παρατηρήσεις και όχι αυτά που στηρίζονται σε θεωρητικές, φιλοσοφικές δομές ή σε μεθοδολογίες είναι τα ουσιαστικά ερωτήματα που πρέπει να θέτεις.

Αυτός που ψάχνει, πάντα βρίσκει. Το θέμα είναι να επιλέγεις και να ξέρεις τι είναι αυτό που ψάχνεις. Αυτό που βρίσκεις χωρίς να το έχεις ζητήσει, δεν το εκτιμάς και δεν το προσέχεις. Πάντα ζητάμε αλλά το κάνουμε υποσυνείδητα, ενώ πιστεύουμε στις «καλύτερες προθέσεις» μας.

Μαθαίνεις όταν τολμάς να αμφισβητείς, όταν αρνείσαι να δέχεσαι δογματικά τις απόψεις άλλων και όταν δεν βάζεις τον εαυτό σου πιο πάνω ή πιο κάτω από τους άλλους.

Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και έχει ένα μοναδικό σκοπό που βρίσκεται εδώ. Και έχει πάντα κάτι να σου προσφέρει. Μην κρίνεις το σκοπό του άλλου, ειδικά αν δεν έχεις ανακαλύψει ακόμα τον δικό σου.

Μαθαίνεις όταν δεν χρειάζεται να καταβάλλεις προσπάθεια.

Η τελειότητα είναι μύθος, δεν είναι πραγματικότητα. Το κυνήγι της τελειότητας είναι η αλαζονεία που σε κρατά μακριά από την έκφραση του πραγματικού σου Εαυτού.

Ότι θεωρούμε πως είναι «φυσιολογικό», παραμένει πολύ μακριά από την υγεία, την ποιότητα ζωής και την ευημερία. Όταν δέχεσαι κάτι ως «φυσιολογικό», γίνεται γεγονός που δεν μπορεί ή δεν χρειάζεται να αλλάξει.

Μη δέχεσαι τις ταμπέλες που σου βάζουν οι άλλοι ως «φυσιολογικές» και μη βάζεις ο ίδιος ταμπέλες στον εαυτό σου και στους άλλους.

Πραγματικότητα είναι η ζωή (που συμβαίνει αυτή τη στιγμή) και η ζωή περιλαμβάνει μάθηση. Η μάθηση περιλαμβάνει δοκιμή, λάθη, πόνο, πτώσεις, αλλά και κατάκτηση, χαρά, κίνηση.

Όταν αποδέχεσαι ολόκληρη τη διαδικασία και όχι όταν θέλεις πεισματικά να κρατάς μόνο τη μισή, τότε ζεις πραγματικά, τότε μαθαίνεις, τότε εμπιστεύεσαι.

Αυτός που δεν κάνει λάθη, δεν ζει, απλά επιβιώνει.

Κάθε φορά που κάτι περιλαμβάνει προσπάθεια, σημαίνει ότι πηγαίνεις κόντρα στον εαυτό σου: κάνεις κάτι που δεν θέλεις ουσιαστικά να κάνεις ή δεν πιστεύεις ότι έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις. Και οι δυο λόγοι θα σε οδηγήσουν σε πιθανή αποτυχία, που με τη σειρά της προκαλεί ενοχές. Οι ενοχές ακινητοποιούν. Όταν πιστεύεις ότι ξέρεις κάτι ή κάποιον, δεν είσαι σε θέση να αντιληφθείς αυτό που έχεις μπροστά σου αυτή τη στιγμή. Εμποδίζεις την χωρίς κριτική παρατήρηση.

Posted by xristiana sophia