Που τα γαλουχήσαμε με «ουτοπικές ελπίδες», με αβασάνιστο αυτοέπαινο, με ατελείωτη φλυαρία του «διότι», χωρίς το «γιατί» τους…

Με άγονη και στριφνή αναλυτικότητα ακόμη και στην έννοια του απλού…Με ανοχή στις «προκλήσεις», με παραβίαση της απλής λογικής…

Τους εξωραϊσαμε την παιδική ηλικία με μασημένη συγκατάβαση Ότι ΟΛΑ είναι απλά, πολύ απλά…

Αγνοήσαμε τα «μαθήματα της ζωής τους», Φυσούσαμε αεράτες «σαπουνόφουσκες», Όταν τους μιλούσαμε για φευγαλέες αναποδιές…

Όταν υπερπηδούσαμε τα «νόθα» τους διλήμματα… Όταν τους στήναμε αφελώς εύκολα περάσματα, παρά τους δισταγμούς στα σταυροδρόμια τους

Τα απομακρύναμε, έτσι, συνειδητά από τον παράγοντα της αποτυχίας ή της συγκυριακής ή απρόβλεπτης δυσκολίας, χωρίς να πυροδοτήσουμε τη γνήσια αντίδρασή τους

Τραβήξτε, παρακαλώ, μια κόκκινη γραμμή, Κάναμε λάθος… Συγνώμη..! Ανοίξτε, τώρα συνετά το δικό σας δρόμο.. Νιώστε καλά και συμφιλιωθείτε με τον εαυτό σας. Αναπτύξτε μεθοδικά τις ικανότητές σας, Χωρίς αστεράκια και αυτοκόλλητα

Αυτό λέγεται ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ..!