Να φοβάσαι τα όχι που δεν λες…Λογάριασε τα όρια που δεν βάζεις…Μέτρησε τις υποχωρήσεις σου, φαντάζουν ασήμαντες, αλλά μετρούν ως συνεχόμενες απώλειες, που διευκολύνουν μόνο τους άλλους, που υποτιμούν εσένα μειώνοντας τις προτεραιότητες, και τα θέλω σου…Να λογαριάζεις σοβαρά την ενδοτικότητα και τα όχι που αποφεύγεις να προτάξεις, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των άλλων. Να αποφεύγεις για τον εαυτό σου το ρόλο της άκριτης αποδοχής, της υποχώρησης, που γίνεται η δεύτερη φύση σου ενώ οι άλλοι «μαθαίνουν» να ζητάνε και άλλα βήματα να κάνεις.. και εσύ, από τη μία ενώ θυμώνεις, από την άλλη νιώθεις ενοχές και τύψεις, αν δεν το κάνεις.. Τι μεγάλη αντίφαση… Είναι όμως η νέα, η δική σου πραγματικότητα..