Προλεγόμενα….

Όλη η ουσία αλλά και το πρόβλημα της διδακτικής πράξης περιέχεται σε δύο θεμελιώδη ερωτήματα: το πρώτο αναφέρεται στο διδακτέο. Καθορίζει δηλαδή ποιο είναι, κάθε φορά, αυτό που πρέπει να διδάξω· ποιο είναι το γνωστικό αγαθό που πρέπει να γνωρίσουν, να προσλάβουν και να κατανοήσουν οι μαθητές. Στην ουσία, επομένως, το ερώτημα: “Τι διδάσκω;” αναφέρεται κάθε φορά σε μια συγκεκριμένη έκταση και καθορίζει τα όσα διδάσκει κανείς στη διάρκεια ενός μαθήματος. Επομένως, αναφέρεται σε ένα ποσοτικό μέγεθος της διδακτέας ύλης.

Το δεύτερο ερώτημα: “Πώς το διδάσκω;” Αναφέρεται στη διδακτική μεθοδολογία. Περιέχει δηλαδή την αγωνία και τον αγώνα του κάθε διδάσκοντος να αναζητήσει μεθοδικούς και αποτελεσματικούς τρόπους με τους οποίους ένα μάθημα: γίνεται πιο ευχάριστο ως μαθησιακή διαδικασία, υποκινεί και ενεργοποιεί τη μαθητική συμμετοχικότητα, και επαυξάνει την προσληπτική, αφομοιωτική και κατανοητική ικανότητα των μαθητών. Αυτό που οδηγεί, τελικά, σ’ αυτό που επιδιώκουμε: την ποιοτική και ουσιαστική μάθηση.

Με την έννοια αυτή προκύπτει ένα αυτονόητο αξίωμα: κάθε δάσκαλος, που τολμά να διδάσκει πρέπει, την ώρα του μαθήματος, να νιώθει διδακτική αυτάρκεια και επάρκεια, να κατέχει πολύ καλά αυτό που διδάσκει και να εφαρμόζει σωστά τους αναγκαίους, κάθε φορά, διδακτικούς τρόπους.

Αυτά, κυρίως, τα δύο στοιχεία, η βαθιά δηλαδή γνώση του τι και του πώς της διδασκαλίας, καθιστούν το δάσκαλο διδακτικά ευκίνητο και αποτελεσματικό. Μέσα από αυτά τα δύο στοιχεία, κερδίζει το διδακτικό του κύρος, την ακτινοβολία της προσωπικότητάς του, καθώς και την κατάφαση και την αγάπη των μαθητών του.

Επιλεγόμενα…