Προλεγόμενα….
Η διδακτική της Λογοτεχνίας, μπορεί να λειτουργήσει ως άριστο μέσο Αγωγής στο σύγχρονο Πολιτισμό. Ωστόσο, αποτελεί κοινή διαπίστωση η παραδοχή, ότι ο ισχύων τρόπος της παρουσίας, της διδασκαλίας και της λειτουργίας της Λογοτεχνίας στην Εκπαίδευση είναι προβληματικός. Τόσο στη μορφωτική όσο και στην Παιδαγωγική πλευρά του. Η Λογοτεχνία μοιάζει να είναι συγχρόνως εξιδανικευμένη και εξουδετερωμένη…
Στα πλαίσια αυτής της προβολής της Λογοτεχνίας ο Δάσκαλος μετεωρίζεται διχασμένος ανάμεσα στην τήρηση των διδακτικών οδηγιών και εγχειριδίων του Υπουργείου και στον εξυψωμένο ρόλο του έγκυρου εξηγητή και μεσολαβητή ιερών γραφών. Ο μαθητής, από την πλευρά του, μοιάζει να αναπαράγει κοινοτυπίες, να διαβάζει και να γράφει δίχως να εννοεί.…
Έτσι, δεν είναι παράδοξο ότι η Λογοτεχνία γίνεται ένα μάθημα αντιφατικό που, ενώ στόχος του είναι να προσφέρει την ανάταση, τελικά, προσφέρει την πλήξη. Είναι φυσικό να αναζητείται μια ριζική αναμόρφωση του μαθήματος με μια σαφή στροφή προς τις Πολιτισμικές Σπουδές. Συνδυάζοντας την Πολιτισμική θεωρία με την προοπτική μιας Κριτικής Παιδαγωγικής, οι Πολιτισμικές Σπουδές μας προσφέρουν τη δυνατότητα να συλλάβουμε το αντικείμενό μας. Προτείνεται, δηλαδή, μέσω της Λογοτεχνίας να αναδειχθεί ο Πολιτισμός ως το συνολικό κοινωνικό πεδίο παραγωγής νοήματος.… Μέσω αυτής της επιδίωξης πρέπει να αναζητηθεί η αναμόρφωση του μαθήματος, ώστε να αναδείξει στους μαθητές τη σημασία της Λογοτεχνίας για αυτούς τους ίδιους… ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥΣ, της εμπειρίας τους και του κόσμου μέσα στον οποίο ζουν.
Επιλεγόμενα…
|