Υπάρχει ένας τρόπος για το «θάνατο της σκέψης»... Να επιβάλλουμε στα παιδιά μια «Παιδαγωγική της ισοπέδωσης». Μια «Αγωγή της ομοιομορφίας»... Πουθενά, η δημιουργική σκέψη...Πουθενά η καλλιέργεια της αποκλίνουσας λογικής, που θα επιτρέψει το διαφορετικό, που θα καλλιεργήσει το πρωτότυπο, που θα εφεύρει το καινούργιο και θα επηρεάσει την πραγματική αλλαγή... Με αυτούς τους τρόπους, που δοκιμάστηκαν και έγιναν διδακτικό και παιδαγωγικό καθεστώς, έχουμε επιβάλλει έναν απόλυτο ευθειασμό στη μια και μόνη γραμμή της γνώσης... Μέσα από αυτή τη γραμμική εξέλιξη το σχολείο αδυνατεί να εκθρέψει τον κριτικό νου, το συνθετικό στοχασμό, τελικά τον πραγματικά ελεύθερο και πολυεπίπεδο σημερινό άνθρωπο...