To Κοινωνικό Πορτρέτο της Ελλάδας
(υπό το φως της σωβούσης και διογκούμενης κρίσης)
• Ο καταιγιστικός ρυθμός των ανατροπών δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου τα δεδομένα αναθεωρούνται με ραγδαίους ρυθμούς. Δημιουργεί την ανάγκη επικαιροποίησης κάποιων δεδομένων. Η διαρκής ρευστότητα, οι συνεχόμενες αλλαγές και ανακατατάξεις που επεκράτησαν στους τομείς των εργασιακών σχέσεων, της απασχόλησης και της λειτουργίας του κοινωνικού κράτους έχουν διαμορφώσει ένα περιβάλλον όπου τα δεδομένα αναθεωρούνται με ραγδαίους ρυθμούς…000000
• Είναι σημαντικό να σκιαγραφήσει κανείς αυτό το «κοινωνικό πορτρέτο» της χώρας μας από την ένταξη της Ελλάδας στον μηχανισμό διάσωσης (2010) μέχρι και τις πρόσφατες κοινωνικές συνθήκες και οικονομικές πραγματικότητες που υφίσταται η πατρίδα μας…Βασικό χαρακτηριστικό της περιόδου η αυξημένη αβεβαιότητα και οι ψυχολογικές συνέπειες σε κοινωνικό και ατομικό επίπεδο
• Η σκιαγράφηση αυτού του περιβάλλοντος και η κοινωνιολογική προσέγγιση, η Οικονομική και Πολιτική ανάλυση των στοιχείων που την συγκροτούν, θα πρέπει να συγκλίνουν σε μια ηθική και ρεαλιστική στάση για την αντιμετώπιση του τυφώνα που πλήττει ανελέητα τη χώρα στην πιο οδυνηρή μεταπολεμική της περιπέτεια
Η σύγχρονη Ελληνική ακρισία και ο Μινώταυρος της κρίσης ή Η Λερναία Ύδρα της κρίσης και η σύγχρονη Ελληνική ακρισία
Καταρχήν πρέπει να εξεταστούν οι παράγοντες (εσωτερικοί και εξωτερικοί) που οδήγησαν στην κρίση…σε εθνικό , ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο: Οι παράγοντες αυτοί θα μπορούσαν να συνοψιστούν στις εξής πραγματικότητες:
• Το απότομο άνοιγμα των χρηματοπιστωτικών αγορών της δεκαετίας του 70 και η ανισορροπία Κεφαλαίου και εργασίας (αδυναμία , πλέον, η συγκράτηση της κίνησης των κεφαλαίων εντός των Εθνικών συνόρων)
• Η Έξοδος των επιχειρήσεων σε χώρες όπου η εργασία είναι φτηνή, η εργατική νομοθεσία ανύπαρκτη και οι συνθήκες εργασίας πρωτόγονες
• Υπό τον φόβο ανεξέλεγκτης πτώχευσης έξοδος μεγάλου αριθμού τραπεζικών καταθέσεων, η οποία σταδιακά οδηγεί σε δραματική έλλειψη ρευστότητας στην Ελληνική αγορά
• Η κυρίαρχη οικονομική στρατηγική βασίζεται πλέον περισσότερο στη νεοφιλελεύθερη θεοποίηση της αγοράς και όλο και λιγότερο στην έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής.
• Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο η έννοια της κρίσης προσλαμβάνει ιδιάζουσες και ποικίλες αποχρώσεις . Εκδηλώνεται ως ένα χάσμα μεταξύ των κοινωνιών του Ευρωπαϊκού Βορρά και αυτών του Νότου (λιγότερη παραγωγικότητα, μεγαλύτερες ανισότητες, ποικίλες Ποιοτικές διαφορές κ.λ.π.…)
• Η συστημική μεταφορά πόρων από τους αδυνάτους στους πλέον εύρωστους, επιτείνει την ανισότητα. Δεν αντισταθμίζεται από την «φιλτραρισμένη» και υστερόβουλη οικονομική βοήθεια των ευνοημένων οικονομιών, ενώ η «Δαμόκλειος Σπάθη» του κοινού νομίσματος δεν επιτρέπει στις μικρές οικονομίες τη χρήση της υποτίμησης ως μηχανισμού αύξησης των εξαγωγών.
• Εντός των συνόρων, ως αυτονόητο επακολούθημα η επιβληθείσα και συνεχώς ακμάζουσα λιτότητα αποδυναμώνει τον οικονομικό ιστό και ενδυναμώνει τον εφιάλτη της Ύφεσης. Παράλληλα: η «κομματικοκρατική δημοκρατία» μας διεισδύει σε όλους τους θεσμικούς χώρους και ελέγχει όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής ζωής.
• Ένα πρώτο συμπέρασμα : Οι βασικοί λόγοι που εξηγούν την Ελληνική κρίση και εμποδίζουν την υπέρβασή της είναι : Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, το πλαίσιο της Ευρωζώνης και το Πελατειακό Ελληνικό Πολιτικό σύστημα
• Οι ενδεικνυόμενοι χειρισμοί: Δεν ωφελεί η εστίαση σε αποδοθείσες και μη ευθύνες. Σε αδράνεια στη λήψη έγκαιρων, αναγκαίων, προληπτικών ή κατασταλτικών μέτρων, για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ακόμη, δεν έχει νόημα η αφόρητη επανάληψη (διαπιστωτικού, κυρίως, χαρακτήρα) για πραγματικό χάος στις Δημόσιες υπηρεσίες , για εκτεταμένη διαφθορά πάντων , ή για γνωστά πλέον επιφαινόμενα πολιτικής , Κομματικής και ηθικής παθογένειας. για να αποφευχθεί η κρίση. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ …!
• Η κρίση δεν αντιμετωπίζεται με ημίμετρα. Ούτε θεραπεύεται με παραδοσιακές πολιτικές διαχείρισης των κρίσεων… Χρειάζεται πλήρης ενημέρωση, βαθιά ευαισθητοποίηση, συνειδητή ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου και μια πιο ενεργητική αντίδραση στους βάρβαρους όρους ζωής που μας έχουν επιβληθεί (και για τους οποίους έχουμε συνεργήσει…
• Η Επανάσταση των σιωπηλών: Αυτή τη φορά δεν θα μιλήσουν μόνο οι Πολιτικοί… (έτσι και αλλιώς οι περισσότεροι έχουν μετατρέψει τον Πολιτικό λόγο σε ατελέσφορη πολιτικολογία, ή σε επικίνδυνη «πολιτικομανία», η οποία θα αφανίσει τον τόπο…) Αυτή τη φορά πρέπει να ακουστεί ηχηρά η φωνή των σιωπηλών…