Η ΦΡΟΝΗΣΗ ΩΣ ΑΞΙΑ ΖΩΗΣ
Η μεγαλύτερη «πρόκληση» του ανθρώπου…
είναι η διεκδίκηση της συνειδητής ευτυχίας του. Την επιδιώκει μέσα από την αναζήτηση μιας ποιοτικής ζωής και την βαθιά του πίστη σε αξίες, που έχουν ως κέντρο και κυρίαρχη αναφορά τον άνθρωπο και τη χαμένη του ενότητα..!
Η αποκατάσταση αυτής της ενότητας…
προϋποθέτει την ηχηρή πλέον ανάγκη επαναδιατύπωσης των ανθρώπινων αξιών. Παράλληλα, επιβάλλει τη στροφή προς τα ανθρωπιστικά ιδεώδη, στο τραχύ και διαβρωμένο έδαφος του σύγχρονου κόσμου, ο οποίος αντιμετωπίζει πελώρια κοινωνικά προβλήματα…
Το μεγαλύτερό, ίσως, πρόβλημα…
που αντιμετωπίζει ο σημερινός άνθρωπος, σε προσωπικό και σε κοινωνικό επίπεδο, φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, να είναι οικονομικό… Στην προέκτασή του φαντάζει να είναι βαθύτατα πολιτικό, με μια επίμονη, πλην μάταιη, αναζήτηση και απόδοση ατομικής και συλλογικής ευθύνης για αυτήν την κακοδαιμονία…
Κανείς, βέβαια, δεν παραγνωρίζει την οικονομική παράμετρο …
Ούτε την πολιτική ευθύνη από την οποία απορρέει. Όμως, μια βαθύτερη προσέγγιση και ερμηνεία της πραγματικότητας που ζούμε, αποκαλύπτει ότι μια άλλη διάσταση του πολυσύνθετου προβλήματος, ιδιαίτερα σημαντική:
το μείζον πρόβλημα, φαίνεται πως είναι στην ουσία του πολιτιστικό.
Από την εστία αυτού του προβλήματος απορρέουν οι αποχρώσεις του…
Πώς δαμάζονται τα «οριακά προβλήματα…
Αυτού του είδους, πάντως, τα οριακά προβλήματα, με τις όποιες παραμέτρους ή αποχρώσεις τους, δεν «δαμάζονται» με αφορισμούς και ευχολόγια. Επιλύονται μόνο με όραμα και αξίες. Η έμπνευση του οράματος για τη ζωή και τον άνθρωπο είναι ο καταλύτης για την αναβίωση των αξιών και την ανάσυρσή τους από την αδράνεια και την αχρησία.
Μόνο μέσα από τη δυναμική των αξιών…
μπορούμε να διαμορφώσουμε μια διαμεσολαβητική πρόταση, μεταξύ παρόντος και παρελθόντος, με στόχο να ελέγξουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος. Πάνω σ’ αυτές θα στηρίξουμε την προοπτική εμπέδωσης των ανθρωπιστικών ιδεωδών, απέναντι στη νέα μορφή ήθους που τείνει να αφανίσει τη συνείδηση του ατόμου και της κοινωνίας μας..!
Οι αξίες λειτουργούσαν , ανέκαθεν, ως πυξίδα ζωής…
Η «μαγνητική βελόνη» αυτής της πυξίδας έδειχνε τον προσανατολισμό του ανθρώπου, και τον βοηθούσε στο να (επανα)καθορίζει τη στάση του απέναντι στον συνάνθρωπο και την αντίστασή στα προβλήματα που αντιμετωπίζει, (οικολογικό πρόβλημα, αλλοτρίωση, βαρβαρότητα) και να διεκδικήσει την ευτυχία του…
Η διεκδίκηση της ευτυχίας αποτελούσε για τον άνθρωπο στόχο και άθλημα ζωής.
Τον αναζητούσε μέσα από τα «μονοπάτια της ευτυχίας» (τις αξίες) ως αποκλειστικό προορισμό. Ως βάση της ανθρώπινης ευτυχίας, ως αξία και «ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ..!
Η Φρόνηση με τον πανανθρώπινο χαρακτήρας της.
Η άμεση σχέση της με την αρετή. Η καθολική αναφορά της στο φαινόμενο της ζωής ήταν το ασφαλέστερο μονοπάτι της ευτυχίας που αναζητούσε.
Με αυτήν την έννοια η καλλιέργεια της φρόνησης ως αξίας και η συνειδητοποίησή της , ως στάσης ζωής, γίνεται καταφύγιο του ανθρώπου, ή το ανάχωμα και υποστύλωμα σ’ αυτήν τη γενικευμένη καθοδικότητα και την κοινωνική παρακμή…
Τι είναι λοιπόν φρόνηση…;
Είναι ο προσανατολισμός μας στη ζωή…. Η «προσωπική» μας αποκάλυψη. Η πηγή των αρετών και συγχρόνως η μητέρα της υπομονής και της κατανόησης. H βαθιά πίστη στον εαυτό μας… Μόνο με αυτήν την πίστη διατηρείται η αίσθηση της ισορροπίας και της ακεραιότητας.. Αυτή φωτίζει , ως αναμμένος πυρσός, τις δύσκολες στιγμές της ζωής και νοηματοδοτεί την έννοια της αρετής.
Είναι η γνώση του ορθού…
Βλέπω και αντιμετωπίζω, κατάματα , το θρίαμβο και την καταστροφή…Αντέχω να ακούω την αλήθεια…Ξαναρχίζω το παιχνίδι της ζωής , ακόμη και όταν χάνω…Μένω αδιάλλακτος, στο «αξίζει»… Έχω την επίγνωση και τη διακριτική ευχέρεια να αντιλαμβάνομαι το όριο των καλών πραγμάτων και να αποφεύγω τις κακοτοπιές, πριν να είναι αργά…Οι αχαλίνωτες επιθυμίες , χωρίς φρόνηση, είναι από μόνες τους ικανές να καταστρέψουν τον άνθρωπο….
Είμαι η αίσθηση και η τήρηση του μέτρου…
της μετριοπάθειας, της ηρεμίας, της γαλήνης του νου. Χρησιμοποιώ την εμπειρία μου για τη βελτίωση της συμπεριφοράς μου…Η εσωτερική γαλήνη είναι το αποτέλεσμα της πίστης και της εμπιστοσύνης που έχουμε στον εαυτό μας…Με τη βοήθεια της φρόνησης αποφεύγω τις εφήμερες απολαύσεις, που μπορούν να κοστίσουν μια ολόκληρη ζωή…Αυτό απαιτεί μεγάλου βαθμού αυτοσυγκράτηση, που οδηγεί στην αρετή της αυτάρκειας…
Η σύνεση για το μέτρο των αποφάσεων.
Η σωφροσύνη, για τη ρεαλιστική επιδίωξη των αποτελεσμάτων. Είναι η έκφραση της φρονιμάδας και η αποκάλυψη της ορθοφροσύνης. Είναι, τελικά, η ισορροπημένη χάραξη της ανθρώπινης πορείας και η έντιμη αντιμετώπιση των άλλων. Η οικογενειακή αγωγή θεμελιώνει και διαμορφώνει την υγιή εξέλιξη και τη δυναμική της φρόνησης…Η ανάγκη για υποδειγματική διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι αυτονόητη….Δεν υπάρχει ευτυχισμένη ζωή χωρίς την αρετή της φρόνησης. Αυτή δίνει το μέτρο και επιτρέπει τη σωστή εκτίμηση των πραγμάτων…
Η φρόνηση, πάνω απ’ όλα , είναι η «λογικότητα» των επιλογών…!
Ιδιαίτερα, εκείνων που γίνονται κάτω από αντίξοες συνθήκες, ή σε κρίσιμες περιόδους σύγχυσης και παρακμής ….
– Πώς ένα παιδί μπορεί να μεγαλώνει σε αρμονία με τη φύση όταν η φύση αυτή δεν υπάρχει πια….Του την έχουμε ήδη υποθηκεύσει…
– Πώς ένα παιδί θα αγαπήσει τον αθλητισμό, μπροστά στην εμπορευματοποίησή του, ή τη βαρβαρότητα των γηπέδων.
– Πώς ένα παιδί θα αγαπήσει τον πολιτισμό όταν του μετατρέψαμε την τηλεόραση σε διανομέα ευτέλειας και χυδαιότητας
– Πώς ένα παιδί θα αξιοποιήσει τη νέα τεχνολογία, όταν το σύστημα με το οποίο λειτουργεί επιτρέπει αυτήν την ασυδοσία της «ελεύθερης» έκφρασης…
– Πώς ένα παιδί θα μάθει να είναι κοινωνικό, όταν το έχω διδάξει από μικρό την επίφαση και την υποκρισία που λέγεται έλλειψη γνησιότητας των σχέσεών μου σε όλα τα επίπεδα…
– Πώς ένα παιδί θα αγαπήσει τη μάθηση και θα καλλιεργήσει την αυτονομία του και την αυτορυθμιζόμενη μάθησή του, όταν μέσα από παρωχημένες μεθόδους και συστήματα του έχω αφαιρέσει κάθε γνήσιο κίνητρο και ενδιαφέρον…
– Πώς ένα παιδί θα συνειδητοποιήσει την ποιοτική διάσταση της ζωής, όταν του έχω φιλοτεχνήσει ένα κοινωνικό πλαίσιο ευτέλειας, κακογουστιάς, προχειρότητας …
– Πώς θα διαμορφώσω ένα ηθικό και ολοκληρωμένο άτομο όταν του παρέχω μια φτωχή και φτηνή αγωγή εγωισμού και καπατσοσύνης.
Όλα αυτά αντιμετωπίζονται με ΑΓΩΓΗ ΖΩΗΣ και με ΑΞΙΕΣ ΖΩΗΣ…!
Ένα μάθημα αυθεντικότητας που αρθρώνεται ως στόχος ζωής…