«Ένας Χειμώνας βαρύς όπου θα μπορούσαν να επιζήσουν μονάχα η ελπίδα και η αρετή»..!. H άποψη αυτή του Μπαράκ Ομπάμα αποτυπώνει εύστοχα την «παγκοσμιοποιημένη ανασφάλεια» την οποία βιώνουμε και γίνεται μια πρόταση ζωής για την επιβίωση της ελπίδας και τη διάσωση της αρετής…
Δεν χρειαζόταν, βέβαια, η Προεδρική ρήση για να αισθανθούμε την υφαρπαγή της ελπίδας. Για να βιώσουμε τη χρεοκοπία της αρετής… Τη διαβάζουμε στη θλίψη των ενήλικων. Τη διακρίνουμε – κυρίως – στη χαμένη έκφραση των νέων, καθώς προσπαθούν να «διαβάσουν» το μέλλον τους…
Θα διακινδύνευα να δώσω φωνή σ’ αυτήν την έκφραση..: Κάντε κάτι, για να ζήσουμε το όνειρό μας.. Δώστε μας χώρο και χρόνο για να μπούμε σωστά στο παιχνίδι της ζωής. Αλλιώτικα, η απόγνωσή μας θα πάρει εκδίκηση…
Πληθωρική πια η κατανάλωση του ψεύτικου. Η παραπλάνηση του κενού σας λόγου. Θέλουμε μήνυμα ψύχραιμο και αφυπνιστικό. Θέλουμε να περάσουμε από την δική σας παράνοια στη δική μας λογική.…Σ΄ αυτό το νοσηρό και βαρύ κλίμα κινδυνεύουμε να χάσουμε την αλληλεγγύη, την επιείκεια, τη γενναιοδωρία ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ τον ίδιο…! Γι αυτό, μας έχει καταβάλει ο τρόμος της επιβίωσης… Γι αυτό, μας έχει κατακλύσει ένα συνονθύλευμα οργής και θλίψης…Κάντε κάτι για να αλλάξουμε το καθημερινό “λεξιλόγιο της κρίσης”… Να αντιστρέψουμε την έννοια του «χρέους». Να αντιμετωπίσουμε το χρέος των οικονομικών δεικτών με το προσωπικό μας ΧΡΕΟΣ, ως ΣΤΑΣΗ και ΑΞΙΑ ζωής…!
Από αυτήν την αντιστροφή μπορούμε ασφαλέστερα να διεκδικήσουμε τη ζωή μας. Να πάρουμε πίσω την υποτιμημένη νοημοσύνη μας. Την προδομένη λογική μας. Τη θρυμματισμένη ευαισθησία μας. Την ταπεινωμένη αξιοπρέπεια , τη λεηλατημένη ζωή μας… Τα όνειρά μας είναι η ψυχή μας…είναι το μόνο αντίδοτο στην κρίση.
Ένας αναστοχασμός μέσα στην ψυχή και πάνω στη ζωή μας…Θα προσφέρει μια «άλλη» θέαση του κόσμου, «εκεί έξω» μας – «εδώ μέσα» μας. Δεν πιστεύουμε στις περιστάσεις στις οποίες βρεθήκαμε περιχαρακωμένοι…. Οι άνθρωποι που προχωρούν σε αυτόν τον κόσμο είναι εκείνοι που , όταν δεν τους αρέσουν οι περιστάσεις, είναι αυτοί που δημιουργούν τις δικές τους.
Το χρέος των ονείρων μας δεν απορρέει από «οικονομική» λογική…Κανείς δεν μπορεί να φορολογήσει τα όνειρά μας. Δεν υπόκεινται στο ρεαλισμό της χρεωκοπίας. Στην αναγκαιότητα της αναδιάρθρωσης. Στην επιβολή της όποιας προσαρμογής. Είναι έννοια και κατάσταση μοναδική και αδιαπραγμάτευτη…!
Δεν μπορούμε, δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε τα όνειρά μας…
Έχουμε ένα «δικό μας» ΧΡΕΟΣ που πρέπει να ξεπληρώσουμε: το ΧΡΕΟΣ που κληρονομήσαμε από κάποιους προγόνους που σήκωσαν το κεφάλι ψηλότερα. Αγνόησαν την προσωπική τους ύπαρξη και δούλεψαν σκληρά για κάτι παραπάνω από τον εαυτό τους… Σ’ αυτούς μόνο χρωστάμε μια πορεία «κόντρα στο κύμα» Μια νίκη, μια αποτίναξη κάθε αναστολής και αμφιβολίας. Μια αποενοχοποίηση της ψευδεπίγραφης ενοχής, που μας προσάπτουν οι σημερινοί ταγοί μας στη γνησιότητα κάθε αντίδρασης και διαμαρτυρία μας.
Αυτή η αντίσταση στη διεκδίκηση της χαμένης ελπίδας φαίνεται δικαιωμένη. Γιατί, είμαστε πολλοί που μπορούμε να πούμε: «Εγώ, δεν έπαιξα στο βρώμικο παιχνίδι…» Προσπάθησα από νωρίς να “ιχνηλατίσω τα όνειρά μου. Να θρέψω τις ελπίδες μου για έναν κόσμο καλύτερο. Έσκυψα στο βωμό του δικού μου χρέους, για να συμβάλω σε μια υγιή κοινωνία … Μοναδική πατρίδα είναι ο χώρος που φιλοξενεί τα όνειρά μου και ότι κρύβεται πέρα από το όνειρο.
Μοναδική πατρίδα είναι αυτό που κρύβεται μέσα μου…!
Αυτή είναι η πραγματική μου πατρίδα…Πώς με χρεώνεις, κυνικά, με τη συνευθύνη ενός κοινού και καθολικού χρέους, του οποίου είμαι αμέτοχος και ανεύθυνος…; Η εύκολη αλλά αναπόδεικτη ρητορεία της διάχυτης ευθύνης, που καταλογίζεται επί δικαίους και αδίκους…Με αυτές τις σκέψεις εύλογα ορθώνεται το αμείλικτο ερώτημα:
Ποια πρέπει να είναι η επόμενη μέρα μας; Ποια είναι τα βήματά μας στη δαιδαλώδη προοπτική της δεινής περίστασης που ζούμε; Ποιος πρέπει να είναι ο δικός μας στίβος για τη διάσωση της αρετής και την επιβίωση της ελπίδας; Να σηκώνουμε το κεφάλι “λίγο ψηλότερα”.. πατώντας γερά σε μια λέξη -κλειδί που λέγεται “αγρύπνια”… Ο ποιητής το είπε τόσο καθαρά: “Πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου…
Να γίνουμε ονειροπλάστες σε έναν κόσμο που κλέβει τα όνειρα.. Να πιαστούμε γερά από τα όνειρά μας…Γιατί αν τα όνειρα πεθάνουν η ζωή είναι πουλί με σπασμένα φτερά που δεν μπορεί να πετάξει…
Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας …
Να ζήσουμε μ’ αυτό που βρίσκεται μέσα μας, κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει…Είναι τρομακτικό να αλλάζεις τη ζωή σου. Αλλά η όποια καριέρα μας υποχρεωτικά θα προσαρμοστεί στη ζωή μας. Όχι το αντίστροφο. Τουλάχιστον ας δώσουμε στα όνειρά μας μια νέα ευκαιρία. Να χτίσουμε τη δική μας σκάλα προς το όνειρο…Να οργανώσουμε το δικό μας πρόγραμμα ανόρθωσης… Η έκπληξη κρύβεται στο μέλλον…, δηλαδή το μέλλον της κοινωνίας που έρχεται.
Όλοι μας έχουμε κρυμμένη μέσα μας τη δύναμη για υπέρβαση…Να ανακαλύψουμε τις κρυμμένες δυνάμεις μας. Ότι βλέπουμε γύρω μας είναι μόνο ένα κομμάτι της εικόνας…Υπάρχουν, ακόμη, πολλά άλλα που δεν τα βλέπουμε, αλλά καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν… Χρειάζεται πίστη και προσπάθεια από όλους μας…
Για όλα αυτά Μένω στο στον τόπο μου…!
Στην εφιαλτική εικόνα της πραγματικότητας που ζω και την οποία χρωστάω να αλλάξω. Στρέφω, αποκλειστικά, την προσοχή μου και ανοίγω την ψυχή μου στο θετικό που περιμένω να συμβεί… Συμβιβάζομαι με την «απεγνωσμένη ελπίδα», με ότι καλύτερο θα φέρει η επόμενη μέρα, μέσα από την οργισμένη και ορκισμένη αντίσταση των πολλών.
Για όλα αυτά μένουμε στον τόπο που μας γέννησε. Στις ιδέες και τις αξίες που μας ενέπνευσε. Λέμε ναι στο “τέλος εποχής” των ψευδαισθήσεων…Διεκδικούμε θαρρετά την εποχή της χαμένης εμπιστοσύνης, στον εαυτό μου και στους άλλους… Ενεργοποιούμε τους κοιμισμένους μηχανισμούς της φρόνησης, της υπευθυνότητας, της άμυνας απέναντι στην πλημμυρίδα της καταστροφής και τον κυνισμό των ημερών που ζούμε.
Όλοι έχουμε την ευθύνη μας…
Για όλα αυτά αγκαλιάζω το «Πάτριο» έδαφος ..! Δένομαι πιο σφιχτά μ’ αυτή τη γη και την ψυχή της και αναζητώ τους τρόπους της δικής μου δικαίωσης. Επαναλαμβάνω φωναχτά:
Αν νομίζεις ότι σε νίκησαν, τότε σε νίκησαν…
Αν νομίζεις ότι θα χάσεις, είσαι χαμένος…
Αν νομίζεις , ότι δεν έχεις κότσια, τότε δεν έχεις…
Αν νομίζεις ότι είσαι παραπεταμένος, τότε είσαι…
Αργά ή γρήγορα, αυτός που νικά είναι αυτός που νομίζει ότι μπορεί να νικήσει..!