(έχει τη συνταγή που σώζει ζωές παιδιών…)
«…. Πιστεύω, πως η ανάγνωση και τα μαθηματικά είναι τα λιγότερο σημαντικά που διδάσκονται σε μια τάξη. Η διαμόρφωση μικρών ψυχών σε άτομα ευγενικά και γενναία, που θα συνεισφέρουν σε μια μεγαλύτερη κοινότητα, είναι χρήσιμο και αναγκαίο να «λειτουργεί» στη σχολική τάξη. Αυτό μπορεί να επιδιωχθεί με πολλούς και ποικίλους τρόπους
«…Εγώ έχω επιλέξει τον δικό μου τρόπο…Κάθε Παρασκευή απόγευμα, ζητώ από τους μαθητές της να βγάλουν ένα κομμάτι χαρτί και να γράψουν τα ονόματα τεσσάρων παιδιών με τα οποία θα ήθελαν να κάτσουν μαζί την επόμενη εβδομάδα. Τα παιδιά ξέρουν ότι αυτές τους οι επιθυμίες μπορεί να πραγματοποιηθούν, μπορεί όμως και όχι. Ζητάω, επίσης, από τα παιδιά να ονομάσουν έναν μαθητή που πιστεύουν ότι ήταν εξαιρετικός «πολίτης» της τάξης στην εβδομάδα που πέρασε. Οι ψήφοι τους παραδίδονται σε μένα… και κάθε Παρασκευή απόγευμα, αφού οι μαθητές πάνε σπίτι, βγάζω αυτά τα χαρτιά, τα τοποθετεί μπροστά μου και τα μελετώ. Ψάχνω για μοτίβα.
- Ποιον δεν θέλει κανείς να έχει διπλανό;
- Ποιος δεν ξέρει καν ποιον να ζητήσει για διπλανό;
- Ποιος περνάει απαρατήρητος και δεν προτείνεται ποτέ;
- Ποιος είχε ένα εκατομμύριο φίλους την προηγούμενη βδομάδα και κανέναν αυτή τη βδομάδα;
Δεν ψάχνω καινούργιο διάγραμμα θέσεων ή «εξαιρετικούς πολίτες». Ψάχνω για μοναχικά παιδιά. Για παιδιά που δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν με άλλα παιδιά. Εντοπίζω τα μικρά εκείνα, που περνούν απαρατήρητα στην κοινωνική ζωή της τάξης. Ανακαλύπτω ποιων τα προτερήματα περνούν απαρατήρητα από τους συμμαθητές τους. Και εντοπίζω – αμέσως – ποιος διαπράττει και ποιος υφίσταται τη σχολική βία (bullying).
Θεωρώ πως είναι μια απλή αποκαλυπτική στρατηγική αγάπης προς όλα τα παιδιά. Με βοηθάει στο να παίρνω την «ακτινογραφία» της τάξης. Να κοιτάζω κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων. Να βλέπω μέσα στις καρδιές των παιδιών. Είναι σαν να βγάζω χρυσό απ’ το χρυσορυχείο… Ο χρυσός είναι αυτά τα μικρά που χρειάζονται λίγη βοήθεια. Που χρειάζονται τους ενήλικες να επέμβουν και να τα ΔΙΔΑΞΟΥΝ πώς να κάνουν φίλους, πώς να ζητήσουν από τους άλλους να παίξουν, πώς να συμμετέχουν σε μία ομάδα και πώς να μοιραστούν τα χαρίσματα τους με τους άλλους.
Αυτό αποθαρρύνει τη σχολική βία( bullying), γιατί ο κάθε δάσκαλος γνωρίζει πως το bullying συμβαίνει όταν δεν κοιτάμε τα παιδιά, που το υφίστανται και φοβούνται να το μαρτυρήσουν. Αυτή η αλήθεια αποκαλύπτεται μέσα από αυτά τα προσωπικά μικρά χαρτιά. Η ιδέα μου γεννήθηκε από τη σφαγή στο λύκειο Κολουμπάιν, Από τότε Κάθε Παρασκευή μετά το Κολουμπάιν την εφαρμόζω συστηματικά…
Αισθάνομαι, με αφορμή αυτό που έγινε στο Κολουμπάιν, πως ΟΛΗ Η ΒΙΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Όλη η εξωτερική βία ξεκινά ως εσωτερική μοναξιά. Παρακολουθώντας την τραγωδία αυτή κατάλαβα πως τα παιδιά που δεν τα προσέχει κανείς, κάποια στιγμή θα κάνουν οτιδήποτε, μόνο και μόνο για να τα προσέξουν.
Έτσι, αποφάσισα να αρχίσω να πολεμάω τη βία από νωρίς και συχνά… Όταν κάθομαι στην άδεια αίθουσα και μελετώ αυτές τις λίστες, που είναι γραμμένες από τρεμάμενα 11χρονα χέρια, νιώθω ότι συμβάλλω θετικά στο να σώζονται ΖΩΕΣ… Είμαι πεπεισμένη ότι μπορούν να σωθούν ζωές..!
Καταλαβαίνω, ακόμη, ότι τα πάντα -ακόμα κι η αγάπη και η αίσθηση του να ανήκεις κάπου- έχουν ένα μοτίβο. Πρέπει να εντοπίζουμε αυτά τα «μοτίβα»…Βρίσκω αυτά τα μοτίβα μέσα από αυτές τις λίστες. Σπάω τους κώδικες της προβληματικής επικοινωνίας και δίνω στα μοναχικά παιδιά τη βοήθεια που χρειάζονται. Για μένα αυτή η διαδικασία είναι πάνω από τα σχολικά Μαθηματικά και την τυπική γλώσσα που πρέπει να τους διδάξω. Αξιολογώ κατά προτεραιότητα τα Μαθηματικά και τη Γλώσσα της ζωής…
Όλα είναι αγάπη αν μπορέσουμε και εμπνεύσουμε στα παιδιά την αγάπη σ’ αυτά τα μαθηματικά και τη γλώσσα της ζωής. Είναι πραγματικά εκπληκτικό… Ο πιο ωραίος τρόπος να περάσεις την ζωή σου: ψάχνοντας μοτίβα αγάπης και μοναξιάς και παρεμβαίνοντας κάθε μέρα με υπομονή και ευθύνη για την (υπο)στήριξή τους…Μπορείς έτσι να αλλάζεις την τροχιά του κόσμου μας.
Δάσκαλοι απανταχού της σχολικής επικράτειας και αν διδάσκετε… Είστε οι πρώτοι που δέχεστε τα πυρά, η πρώτη γραμμή, οι ανιχνευτές προβληματικής επικοινωνίας και η μεγαλύτερη και μοναδική ελπίδα που έχουμε για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό που κάνετε στις τάξεις, όταν κανείς δεν παρακολουθεί – είναι η μεγαλύτερη ελπίδα μας. ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ… Δάσκαλοι, δασκάλες, έχετε εκατομμύρια γονείς πίσω σας που ψιθυρίζουν όλοι μαζί: «Δεν μας νοιάζουν τα τυποποιημένα τεστ. Παρακάμπτουμε την υποσχετική της τυπικής εκπαίδευσης. Να, τι θέλουμε από σας: Μας νοιάζει να μαθαίνετε στα παιδιά μας να είναι Γενναία και Ευγενικά. Και σας ευχαριστούμε. Σας ευχαριστούμε που σώζετε ζωές». Με Αγάπη – Όλοι Εμείς
Πηγή: Glennon Melton, “This Brilliant Math Teacher Has a Formula to Save Kids’ Lives”, Huffington Post, 3.5.2014. Μετάφραση: Signora Alba, Προσαρμογή Γ.Τσούκας.