Οι Χριστουγεννιάτικες στιγμές, παρά τη θύελλα του καιρού που μαίνεται τριγύρω (αλλά και μέσα μας), με έναν τρόπο απρόσιτο και λυτρωτικό, μετασχηματίζονται σε στιγμές προσδοκίας και ελπίδας. Αυτές οι μέρες με τις «απατηλές» ανταύγειες και τις λαμπυρίζουσες αποχρώσεις του χριστουγεννιάτικου φόντου ας γίνουν για λίγο ο «ζωτικός μας χώρος», ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ εαυτός μας…
Σ’ αυτόν το χώρο ίσως μπορέσουμε να (ξανα)βρούμε λίγη γαλήνη και να διεκδικήσουμε κάτι από τη από τη χαμένη ανθρωπιά και την ευτυχία μας…Ίσως καταφέρουμε να (ξανα)ζωντανέψουμε τον λυτρωτικό άνθρωπο που υπάρχει μέσα μας…Στις στιγμές της χριστουγεννιάτικης σιωπής (που είναι στ’ αλήθεια οι πραγματικές σχέσεις με τον εαυτό μας) κρυφοζεί ο χώρος μιας φωτισμένης εσωτερικής καθοδήγησης… Μόνο που χρειαζόμαστε μια εκπαίδευση στην «εύγλωττη σιωπή», για να διεκδικήσουμε αυτήν τη γαλήνη…
Εύχομαι σε όλους Χριστουγεννιάτικη αυτή την εσωτερική διαδρομή… Φορτωμένη με διάθεση ονειρική… Οπλισμένη με εναντίωση πεισματική στην απαίτηση του άμεσου και στη δίνη του εφήμερου…Είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για να διεκδικήσει κανείς λίγη Χριστουγεννιάτικη χαρά, λίγη ανθρώπινη ευτυχία… Αυτή η ενδοσκόπηση, δεν είναι μια «χαμένη διαδρομή»…Είναι μια κατεύθυνση πληρότητας. Ένας τρόπος βαθύτερης επικοινωνίας με τον εαυτό μας και πραγματικής συνάντησης με τον συνάνθρωπό μας,
Μέρες που είναι, ας μη χάσουμε αυτό το «ραντεβού»…
Το ραντεβού με τη σιωπή και τη γαλήνη μας. Τη συνάντηση με την «ανθρώπινη» υπόστασή μας, που είναι η πραγματική χαρά και ευτυχία…Δύσκολο πολύ να ψηλαφίσουμε τον άγνωστο κόσμο μας, που ξέρει τόσο σοφά πρώτα να νιώθει και ύστερα να σκέφτεται..! Του οφείλουμε, ωστόσο, μια ματιά συμπόνιας. Του χρωστάμε μια αντίσταση στην απαισιοδοξία των καιρών. Δεν είναι χριστουγεννιάτικο «σύνθημα»… Είναι η Χριστουγεννιάτικη αίσθηση, που γίνεται ανθρώπινη κατανόηση… Είναι η ανθρώπινη κατανόηση, στον πόνο ή στην ανέχεια του διπλανού, που γίνεται συμμετοχή έμπρακτη. Είναι η συμμετοχή αυτή που, τελικά, γίνεται προσφορά απλή και συγκεκριμένη…! Αυτή την εσωτερική διαδρομή ευχόμαστε αυτές τις μέρες. Προσφέρεται , όσο σε καμιά άλλη περίοδο του χρόνου, για εσωτερική βύθιση και αναζήτηση… Να μισοκλείσει κανείς τα μάτια στη Χριστουγεννιάτικη ρέμβη, να στοχαστεί λίγο, να αγαπήσει περισσότερο, τον γνωστό ή άγνωστο συνάνθρωπο και να μοιραστεί μαζί του την εμπειρία της ζωής, που είναι δώρο πολύτιμο…